Gazeta Lubońska – portal mieszkańców Lubonia
27 czerwca przypada 60. rocznica konsekracji kościoła św. Barbary w Luboniu. Jak wyglądały przygotowania i dlaczego uroczyste poświęcenie kościoła odbyło się później niż planowano? Gdzie można zobaczyć kamienną płytę ołtarzową z relikwiami męczenników?
Pod koniec 1961 r. ówczesny proboszcz – ks. prałat Roman Mieliński zapowiedział, że pragnie, aby w odpust parafialny ku czci św. Barbary (4.12.1962 r.) kościół został konsekrowany.
W maju 1962 r. rozpoczęto prace przygotowawcze do odmalowania kościoła – oczyszczanie wnętrza i filcowanie ścian. W tym samym miesiącu ustanowiono Matkę Bożą Nieustającej Pomocy drugą patronką kościoła. Z tego powodu przystąpiono do odnawiania bocznego ołtarza, aby był gotowy na odpust.
W czerwcu ukończono prace przy ołtarzu Matki Bożej, jak również przy stacjach drogi krzyżowej. W bocznej nawie ustawiono ławki. Przystąpiono do odświeżania organów.
W lipcu rozpoczęto mycie ścian i chóru, naprawianie gzymsu oraz osadzono w ścianach stacje drogi krzyżowej. Po przeróbkach stolarskich, w bocznej nawie umieszczono kolejne ławki.
W sierpniu zamontowano patentowy przyrząd do otwierania okien ofiarowany przez pana Cieślaka z parafii św. Jana Bosko, ustawiono rusztowania i przystąpiono do zmywania sufitu, a następnie malowania wnętrza.
Z powodu nadal trwających prac malarskich wieczorne msze święte we wrześniu były odprawiane w kaplicy Sióstr.
Na przełomie października i listopada ukończono odnawianie kościoła. Projekt odmalowania kościoła wykonał pan (państwo) S. z Warszawy, marmurowe płytki (zacheuszki) podarował ks. kanonik A. z Katowic, pozłocił monstrancję i jeden kielich (albo ufundował złocenie) – pan C. z Turwi, główne prace malarskie wykonał pan kościelny Roman Krzyżostaniak. Wyremontowana została instalacja elektryczna w kościele. Pozostało jeszcze usunięcie braków w oświetleniu, przeniesienie pamiętającej początki parafii (1928 r.) figury św. Antoniego w pobliże głównego wejścia, założenie rynny przy północnej stronie kościoła, uporządkowanie obejścia kościelnego i uzupełnienie go zieleńcem. Główny ołtarz musi otrzymać kamienną płytę ołtarzową, a zacheuszki – 12 świeczników, po jednym na każdą płytkę.
Przygotowania były w zasadzie na ukończeniu, a tu nagły zwrot akcji. Z powodu wyjazdu polskich biskupów (w tym abp. Antoniego Baraniaka) na sobór watykański zdecydowano o przełożeniu konsekracji kościoła na czerwiec kolejnego roku, na drugi odpust parafialny – ku czci Matki Bożej Nieustającej Pomocy (27.06.1963 r.).
W marcu 1963 r. na ścianach kościoła zostały umieszczone zacheuszki z krzyżami i świecznikami.
W maju narodził się pomysł, aby dzieci z parafii ofiarowały świeczniki na główny ołtarz. Pod koniec maja ks. proboszcz Roman Mieliński przywiózł relikwie św. Andrzeja Boboli, które podarowali jezuici z Warszawy.
W czerwcu przybyły relikwie św. Stanisława Biskupa z bazyliki archikatedralnej na Wawelu. 19 czerwca, nabożeństwem za dusze zmarłych parafian oraz mszą świętą dla chorych i słabych, rozpoczęto odnowienie misji z naukami ogólnymi oraz stanowymi. W międzyczasie pan Korcz z ul. Kościuszki zamontował mensę – płytę ołtarzową z litego kamienia o wymiarach 151x54x10 cm z wyciętymi krzyżami w narożnikach i na środku oraz zagłębieniem na relikwie. Dzień przed konsekracją zakończyło się odnowienie misji, a od południa w kaplicy Sióstr były wystawione relikwie świętych męczenników przeznaczone do ołtarza głównego.
W czwartek 27 czerwca 1963 r. o godzinie 17 rozpoczęły się ceremonie konsekracyjne, które poprowadził metropolita poznański abp Antoni Baraniak. Ustawione wcześniej na specjalnym ołtarzu zbudowanym na werandzie probostwa relikwie zostały procesyjnie wniesione do kościoła i zamurowane w mensie ołtarzowej razem z dokumentem potwierdzającym uroczyste poświęcenie kościoła i ołtarza. Arcybiskup namaścił olejem krzyżma mensę ołtarzową oraz ściany kościoła w dwunastu miejscach oznaczonych zacheuszkami. Na potwierdzenie konsekracji o godzinie 19 Arcybiskup odprawił mszę pontyfikalną. W uroczystościach uczestniczył również świeżo wyświęcony na kapłana syn parafii – ks. Andrzej Czerniak.
***
O uroczystym poświęceniu kościoła przypominają zacheuszki na ścianach. Umieszczone na nich świece zapala się w rocznicę konsekracji. Mensa z relikwiami świętych męczenników nie jest już od dawna wykorzystywana do sprawowania Najświętszej Ofiary, ale nadal jest przechowywana wewnątrz drewnianego ołtarza głównego.
***
W kościele św. Barbary oprócz wystawy zdjęć można obejrzeć również najcenniejszą pamiątkę z czasów konsekracji – kamienną płytę ołtarzową zawierającą relikwie świętych Andrzeja Boboli i Stanisława Biskupa.
(na podstawie dokumentów oraz ogłoszeń parafialnych z lat 1962-63)
Rafał Wojtyniak
