Dzień Matki – refleksje

„Mamo, mamo cóż ci dam, jedno serce, które mam” – taki wierszyk i niezdarną dłonią maluszka narysowana laurka to wzruszający sposób wyrażenia wdzięczności mamie, która dla małego dziecka jest całym światem. Miłość macierzyńska jest ziarnem, z którego wyrasta wszelka miłość i wszelki altruizm. Matka kocha swe dzieci dlatego, że są, a nie dlatego, że spełniają takie czy inne oczekiwania. Bezwarunkowa afirmacja życia, której doświadcza matka, kochając swe dziecko, sama w sobie jest nagrodą za wszelki trud macierzyństwa.  I jest to najpiękniejszy wymiar bycia matką, jego istota i sens.

Ale macierzyństwo nie jest baśniową krainą tęczy, pełną słodyczy i uśmiechu. Bywa i tak, jednak  chwile radości i spełnienia są ulotne, nie przychodzą łatwo – to na przykład moment narodzin po wielu miesiącach dolegliwości ciąży, to wreszcie zdrowe dziecko po trudnej chorobie, to może pierwsza szóstka w szkole po wielu latach pracy nad rozwojem dziecka. Chwile.

Macierzyństwo to trudna praca, to zadanie na całe życie, to często problemy, na które nikt kobiety nie przygotował. Macierzyństwo ma różne oblicza. Bywa doświadczeniem samotności, bo mąż, partner nie uczestniczy w wychowaniu dzieci. W Polsce prawie 20 proc. kobiet wychowuje potomstwo samotnie. Bywa doświadczeniem straty, która rani serce matki na zawsze. Bywa mozołem szarych dni codzienności, w której matka opiekuje się dzieckiem, domem, bliskimi, realizuje się zawodowo i na wielu innych polach. A po kilku latach takiego intensywnego spełniania się w każdej roli dopada ją zmęczenie, depresja, poczucie wyczerpania. Macierzyństwo bywa także dla wielu kobiet niespełnionym marzeniem, bo problem niepłodności dotyka współcześnie wiele par.

Wszystkim Matkom, tym szczęśliwym i tym utrudzonym, wiele bliskości z dzieckiem – zarówno małym jak i dorosłym; wielu chwil satysfakcji i spełnienia oraz poczucia ważności i niepowtarzalności bycia Matką.

Aleksandra Radziszewska