Było ich ponad czterystu

Przed 105 laty, 27 grudnia 1918 r., wybuchło powstanie wielkopolskie – jedyna tak duża udana insurekcja w naszej historii, która doprowadziła do wyzwolenia spod władzy pruskiej niemal całej Wielkopolski. Walczyło w niej ponad czterystu powstańców związanych z Luboniem. Jednym z nich był mieszkający w Lasku przy ul. Sobieskiego 38 artylerzysta w stopniu kanoniera (szeregowca) – Stanisław Komin.

Stanisław Komin urodził się 15 listopada 1900 r. w Bukownicy pod Kępnem (ojciec Michał, matka Joanna z d. Kowalczyk). Jako siedemnastoletni chłopiec wyjechał do Berlina i tam podjął pracę jako pomocnik murarza. Tam też wstąpił w szeregi Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” Berlin-Tegel. W 1918 r. wcielono go do armii pruskiej. Jednak już w listopadzie zdezerterował. Wrócił do rodzinnej Bukownicy. Wkrótce, 21 stycznia 1919 r. jako ochotnik wstąpił do polskiego wojska w Ostrzeszowie. W powstaniu walczył przeciwko prusakom m.in. uczestnicząc w bitwach w miejscowościach Lubczyn i Mirków. W pierwszych dniach marca tego samego roku został przydzielony do 2. Pułku Artylerii Polnej w Poznaniu. W lipcu z pierwszą baterią tego pułku wyjechał na front bolszewicki. Bił się z bolszewikami do grudnia 1920 r., po czym wrócił z baterią do garnizonu w Poznaniu, gdzie służył jeszcze przez rok – do czasu przeniesienia do rezerwy.

W 1922 r. poślubił Apolonię z d. Kowalczyk (ur. 13.04.1897, zm. 25.11.1984). Po ślubie zamieszkali w Lasku przy ul. Sobieskiego 38. Mieli czworo dzieci: Franciszka, Czesława, Jana i Marię.

Na przełomie 1939 i 1940 r., poszukiwany przez hitlerowców uciekł z Lubonia i przeniósł się do Morynia w północno-zachodniej Polsce, w powiecie gryfińskim (obecnie województwo zachodniopomorskie). Niestety, hitlerowcy trafili na jego ślad i najpierw jako powstańca wielkopolskiego osadzili w więzieniu w Mogilnie, a następnie skierowali do pracy w gospodarstwie rolnym u bauera.

Po wojnie uprawiali z żoną rodzinne gospodarstwo rolne. Należał do Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914-1919 Koło Wiry, zweryfikowany 9 września 1934 r. Stanisław Komin zmarł 9 maja 1975 r. Został pochowany na cmentarzu w Moryniu.

Na podstawie informacji uzyskanych od wnuka Stanisława – Mirosława Komina (syn Jana) Paweł Wolniewicz