Święto Zesłania Ducha Świętego

Według Dziejów Apostolskich siedem tygodni po zmartwychwstaniu Jezusa na zebranych w wieczerniku apostołów i Marię z Nazaretu zstąpił Duch Święty i obdarzył zebranych charyzmatami czyli łaskami duchowymi, które miały odtąd budować i umacniać Kościół. Widomym znakiem działania Ducha Świętego w wieczerniku był dar mówienia różnymi językami, którego doświadczyli apostołowie. Symbolicznie ludzkość zjednoczyła się w Duchu Świętym, zniesione zostały wszelkie różnice i bariery, bo jak pisał Paweł z Tarsu: „nie ma już Greka ani Żyda”.

Uroczystość Zesłania Ducha Świętego należy − obok uroczystości Narodzenia i Zmartwychwstania Pańskiego − do najważniejszych świąt w chrześcijańskim cyklu rocznym. W Kościele katolickim uroczystość ta kończy okres wielkanocny. Nazywana jest także za grecką i łacińską tradycją Pięćdziesiątnicą albo ze względu na przedchrześcijańskie korzenie obrzędów wiosennych wyrażających kult płodności i rodzącego się cyklicznie życia w naturze, Zielonymi Świątkami. W kulturze ludowej różnych regionów dawnej Słowiańszczyzny ma ona bogatą tradycję w postaci różnorakich zwyczajów, jak na przykład majenie czyli zdobienie kwiatami i wszelkiego rodzaju zielem domostw, ludzi, nawet zwierząt gospodarskich, bo jak mówi stare przysłowie: Zielone Świątki, tatarak w kątki. W kręgu tych prastarych obyczajów znajdujemy sobótkowe palenie ognisk, wokół których toczyły się radosne tańce i pieśni. Znamy je doskonale w literackim zapisie Jana z Czarnolasu w formie pieśni  dwunastu panien sławiących uroki życia na wsi. Słynne „Wsi spokojna, wsi wesoła”, które jest swoistym mottem Pieśni świętojańskiej o Sobótce, stało się ważną literacką kliszą polskiej wsi.

W kontekście teologicznym zesłanie Ducha Świętego jest niezwykle ważnym momentem, gdyż uważa się za początek Kościoła. Bóg został objawiony w Starym Testamencie, Syn nauczał osobiście na Ziemi, a jego służbę ukoronowało Zesłanie Ducha Świętego, którego obiecał. Radujmy się więc i śpiewajmy Alleluja!

Red.